خشم

از بچگی با اظهار خشم و عصبانیتم مشکل داشتم. خیلی از دوستام هم اینجوری اند بعضی ها منفجر می شوند و بیرون از خودشان را بهم می ریزند بعضی ها هم مثل من داخل خودشان منفجر می شوند. نسل ما همانقدر که خوب با استانداردهای سختگیرانه مدرسه ها و والدین آموزشهای علمی دید همانقدر بسیار بد پرورش پیدا کرد برای اینکه یاد بگیره چطوری با احوال درونی خودش کنار بیاد. تنبیه بدنی در بیرون و درون مدرسه خیلی روتین بود. آخخخخخخخ هنوز یاد مدادهای لای انگشت که میفتم و یا یاد سرم که محکم به داشبورد ماشین کوبیده شد چون نوار کاست پینک فلوید گوش می دادم دردش توی وجودم می پیچه.

یک جوری درگیری فیزیکی طبیعی و نهادینه شده بود که اگر یک جایی ما هم زورمان می رسید که خشم خود را با کتک کاری تخلیه کنیم مضایقه نمی کردیم. از راننده تاکسی پیری که با دوستانم بخاطر دو تومان کرایه بیشتر از خجالتش درآمدیم تا آن بینوایی که نگاهی به دختر همراه ما در کافی شاپ می انداخت.

بزرگتر که شدم مخصوصا در سالهای اخیر همش تمرین می کنم که خودم و احساساتم را بیان کنم ولی هنوز وقتی خیلی فضا متشنج باشه نمی توانم بصورت مدیریت شده و درستی واکنش نشان بدم. از یک جایی به بعد با چند خاطره بد از درگیری فیزیکی که در ذهنم نقش بست بیشتر خشم خود را فرو خوردم و نتیجه آن بعد از دو دهه این شد که به شکل دیگری با انفجار خشم درون خودم احساسات ناسالم و پیچیده ای را تجربه می کنم.

در چند هفته اخیر تجربه ای داشتم که من را با این نوع احساساتم تنها گذاشت و لازم شد کمی بیشتر مکاشفه کنم و بخوانم. چگونه می توانم بصورت سالم تری خشم خود را اظهار کنم نه نیاز است وارد درگیری فیزیکی شوم و نه نیاز است خشم خود را فرو بخورم. تجربه زیسته من این است که :

اول – ابتدا آرام شویم حتی به ظاهر ولی در اولین گام قاطعانه و بدون پرخاشگری نگرانی ها و نیازهای خود را واضح و مستقیم، بدون آسیب رساندن به دیگران و بدون تلاش برای کنترل آنها بیان کنیم.

دوم – راه حل های ممکن را شناسایی کنیم. به جای تمرکز بر آنچه ما را عصبانی کرده است، روی حل و فصل موضوع کار کنیم. لازم است درک کنیم که برخی چیزها به سادگی خارج از کنترل ما هستند و سعی کنیم در مورد آنچه که می توانیم و نمی توانیم تغییر دهیم واقع بین باشیم و به خود یادآوری کنیم که عصبانیت چیزی را درست نمی کند و ممکن است آن را بدتر کند.

سوم – کینه به خرج ندهیم بخشش ابزار قدرتمندی است. اگر به خشم اجازه بدهیم احساسات مثبت را از بین ببرد، ممکن است خود را در تلخی یا احساس بی عدالتی خود ببلعیم. بخشیدن کسی که ما را عصبانی کرده است ممکن است به ما کمک کند که از موقعیت یاد بگیریم و رابطه خود را تقویت کنیم.

اینها تجربه های من بود. معنی اش این نیست که این تکنیکها به جانم نشسته و می توانم آنها را درست بکار ببرم ولی جمع بندی من این است که این سه تکنیک می توانند کمک کنند با خشم خود آشتی کنم.